Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Vijf maal uit elkaar
afscheidsbrief van een man die alles boos overleefde
Nelly,
ruim drie jaar geleden hadden wij, op een regenachtige zaterdagavond,
onze eerste date in je witte huisje met blauwe kozijnen. Vanaf dat
moment was ik op slag verliefd op jou!
Daarna volgde een tumultueuze maand met veel materiele schades en
voor jou ook lichamelijk. Maar wat voelde ik me gelukkig die eerste
maanden! Ieder weekend en iedere dinsdag reed ik met een blij hart
weer naar jou toe!
Ons eerste gezamenlijke hoogtepunt was een leuk weekend in een luxe
hotel. Wat was ik gek op je, en ik hoop –dat nog steeds- jij ook op mij.
1.
De voorjaarvakantie van twee jaar geleden was er één om niet te
vergeten, maar niet op de manier waarop ik gehoopt had. Na de eerste
week aan het Sloveense strand vertelde je me op zaterdagochtend in
bed niet verder te willen gaan met mij.
Dat was de eerste keer dat ik me van je losgescheurd voelde(1)
Geschokt en verdrietig reed ik 1500 lange kilometers in één keer, als
door een donkere tunnel, alleen naar huis.
Twee weken later kwam ik mijn spullen ophalen bij jou thuis. Toen bleek
dat het nog geen einde relatie was. Na ons etentje bleef ik toch maar
slapen. Onze relatie maakte verrassend genoeg een doorstart! Blij was
ik weer, helemaal opgelucht. Dat ik mensen die mij voor haar
gewaarschuwd hadden, nadat zij mijn verhaal gehoord hadden, zoals
Roel, ongelijk kon geven.
2.
Een paar maanden later begonnen de twijfels bij jou toe te nemen. We
besloten, op jouw aandringen, tot een time-out. Dat was de tweede
keer(2)
Wat betrekkelijk makkelijk, qua agenda, in te passen was, omdat ik de
week daarna vertrok voor twee weken op vakantie samen met een
vriend.. Je zwaaide me uit en verwelkomde mij op Schiphol en tijdens de
vakantie hadden we veel sms- en telefooncontact.
Daarna gingen we een hele warme tijd tegemoet, samen. En ook met
jouw kinderen. Weekendjes weg. Plannen maken om een gezamenlijk huis
te kopen.
Dat gebeurde eind dat jaar, vlak voor de financiële crisis. En een maand
later werd onze woning opgeleverd. Na een maand verbouwen betrok ik
als eerste ons huis, trotse hoge ramen en omringd door tuin.
Even later kwam jij erbij met je gezinnetje. Achteraf bleek wel dat dit
niet helemaal goed ingeschat was, omdat jij altijd het idee gehad hebt
dat je bij mij ingetrokken was. Eigenlijk was het andersom, want ik
voegde mij in jouw gezin.
Daar heb ik nooit spijt van gehad.
3.
In het voorjaar daarna deelde jij mij mee dat je niet gelukkig was in ons
huis. Jij wilde terug naar je geboortedorp, alleen. Dat was onze derde
scheiding (3).
Dat was in een heel onrustige, zenuwslopende periode: in maart was ik
mijn baan kwijt geraakt en jij de jouwe in april. Ook spande ik mij in
voor de opstart van een eigen zaak.
Willens en wetens bleef ik de rest van dat jaar ontkennen dat je van mij
weg wilde gaan. Ik bleef mijn stinkende best doen jou te overtuigen van
je ongelijk. Maar soms barstte de bom en in augustus schrok in
k van mijzelf, toen ik in het bijzijn van je kinderen, een glas wijn naar je
toe smeet... Ik schaamde mij diep voor dit onacceptabele gedrag....
Sinterklaas was in een jaar geleden door mijn eigen, emotionele toedoen
een drama, maar kerst en oud & nieuw leek het alsof er niets aan de
hand was.
Ik bleef daardoor hoop houden op betere tijden. Afwisselend sliep jij
die periode in het bed van je dochter, als die bij haar vriend was, op de
bank beneden of gewoon samen met mij. “Gewoon”. En dan leek het alsof
er niets aan de hand was!
4.
Begin vorig jaar, op Valentijnsdag, verraste je iedereen door mij openlijk
aan de ontbijttafel de liefde te verklaren, in bijzijn van je kinderen. De
tafel was schitterend gedekt met rode rozenblaadjes.
Zes weken later, op de avond van tweede paasdag vertelde je mij in bed
dat je definitief wilde vertrekken en dat je alleen door wilde gaan. Dat
was onze vierde ramp (4).
In mijn boosheid sommeerde ik je binnen te vertrekken, binnen zes
weken.
Jij huurde een appartement en verhuisde na toch nog acht weken.
Daarvoor was ik al twee weken eerder vertrokken naar een
vakantiewoning in een verlaten en afgelegen complex, omdat ik het
afbraakproces niet mee wilde maken in ons gezamenlijke huis. Op van de
pijn.
De periode daarna was er één van ruzies en valse beschuldigingen van
jouw kant. Ik begon voorzichtig aan een nieuwe relatie. Daardoor kwam
bij mij wel het besef dat mijn hoofd & hart nog vol waren van jou en ik
realiseerde mij dat ik, ondanks alles, nog steeds veel van je hield.
Begin juni zocht ik voorzichtig toenadering via e-mail en je hapte gewillig
meteen weer toe. We begonnen met een, voor ons beiden, nieuw
fenomeen: een LAT relatie.
We vlogen die zomer in juli gezamenlijk naar een van de Canarische
eilanden voor een zonvakantie, op een paar ruzietjes na een heerlijke
week! In augustus hadden we nog met z’n tweetjes een leuk lang
weekend.
De LAT relatie beviel jou beter als mij en ik miste een gezamenlijk
toekomstbeeld. Bij jou, in je flat, intrekken was praktisch geen optie. En
jij weigerde botweg terug te keren in je eigen woning.
Dit huis verkopen kon helemaal niet en jij wil in je geboortedorp blijven
wonen vanwege de kinderen, omdat die al jaren meegesleurd worden
met hun wispelturige moeder.
De afgelopen feestdagen verliepen goed, al had Sinterklaas voor mij een
verrassing in petto. Door jouw mededeling dat het jaar daarvoor leuker
was zonder mij...
Maar de nacht van oud & nieuw was wederom een hoogtepunt waarbij
wij elkaar (op de wc) de eeuwige liefde verklaarden. Hoe was het
mogelijk?
De eerste weken van dit jaar merkte ik wel aan jou dat je iets dwars
zat. Vooral nadat je een ex vriend weer was tegengekomen. De week
daarna zocht je nauwelijks contact en voelde ik dat er iets goed mis
was.
Ik weet dat aan het vroege opstaan voor je baan.
Echter, toen ik vrijdagavond plotseling langs kwam leek er niets aan de
hand te zijn. Tevreden gestemd daardoor reed ik die avond weer naar
huis. Zaterdag kwam een vriend eten en bood jij spontaan aan voor ons
te koken. En dat hebben we geweten: wat een heerlijk galgenmaal was
dat. Haring en appelwijn. Nooit wil ik dat nog eens eten.
5.
De zondagochtend verraste je mij in bed wederom met de mededeling
dat je onze relatie wilde beëindigen..De vijfde dreun (5).
Gedesillusioneerd en vooral heel boos nam ik een vlugge douche, kleedde
mij aan en nam een taxi naar huis.
Op een of andere manier was en ben ik deze keer nog steeds niet
verdrietig, maar vooral boos op jou. Door je onvoorspelbare en
wispelturige gedrag.
Ik zal jou en je leuke kinderen heel erg missen, maar ik zal nieuwe
avonturen tegemoet gaan! Ik was al driekwart van de tijd zonder jullie,
dus zal de resterende kwart ook wel wennen, houd ik mijzelf voor.
Maar we hadden toch wel, afhankelijk voor jouw wisselende
stemmingen, vrijwel dagelijks contact en vooral het besef dat er een
vrouw om me gaf maakte mij heel gelukkig. Al voelde de situatie waarin
wij zaten de laatste tijd niet goed. Gecompliceerd. Gespannen. Vol
ongeheelde breuken.
Vanaf het moment dat ik jou, ruim drie jaar geleden, ontmoette was ik
verliefd op je en wilde ik met jou en je gezin het leven en de toekomst
delen. Ik verhuurde mijn appartement, vertrok uit mijn woonplaats en
verloor mijn baan om hier een nieuw leven op te bouwen: SAMEN!
Dat toekomstbeeld is helaas door jou toedoen niet uitgekomen.
Hoe nu verder?
Ik heb voorlopig geen behoefde aan welke vorm van contact met jou dan
ook. Ik ben meer boos dan verdrietig. Vooral bitter teleurgesteld in jou.
Ik wens je ondanks alles toch alle goeds en hoop van harte dat je
het geluk zult vinden met je gezin.
Zonder mij.
Beer
(naam en adres bij redactie bekend)
